دورود در یک نگاه (+عکس)

این شهر روی خط گسلی معروفی به نام گسل دورود قرار دارد. این گسل روند شمال غرب-جنوب شرقی داشته (135N) و دنباله آن به هر دو سوی ناحیه تا کیلومترها ادامه دارد. نامتقارن شدن دشت سیلاخور و به وجود آمدن چشمه‌های گوناگون در خط این گسل از نتایج فعالیت این گسل است. چشمه‌های نزدیک به کارخانه قند از جمله این چشمه‌ها است.

تاریخچه
این شهر قدمتی تقریبا برابر با ۱۳۰ سال دارد. تپه‌های باستانی بسیاری که از دوره‌های سنگ و آهن بر جای مانده است، در اطراف و حتی درون شهر به چشم می‌خورد. همچنین این تپه‌ها در شمال این شهرستان و در دشت سیلاخور وجود دارد و آثار بسیاری در این تپه‌ها کشف شده، تپه‌سیاهکله در روستای سیاهکله از جمله این آثار هستند.

جغرافیا
همسایگان این شهرستان از شمال شهرستان سربند، از شمال غربی بروجرد، از شرق شهرستان ازنا، از جنوب شهرستان الیگودرز و از غرب شهرستان خرم‌آباد است. دورود به علت موقعیت جغرافیایی خود، جدا کننده دو تیره بختیاری و لرستانی است.

اقلیم
این شهر دارای آب و هوای معتدل کوهستانی بوده و میانگین بارندگی سالیانه آن ۶۷۰ میلی‌متر است. تعداد روزهای یخبندان در این شهرستان ۷۴ روز است. کم‌ترین درجه حرارت در زمستان به طور میانگین ۷۹٫۵ درجه سانتی‌گراد و بیشترین درجه حرارت در تابستان به طور میانگین ۵٫۲۷ درجه سانتی‌گراد است.

از نظر هواشناسی این شهر یک ایستگاه کلیماتولژی دارد. عواملی مانند گسترش بادهای غربی در تمام ایران و وجود سیلیکون‌های مدیترانه در زاگرس و در نتیجه در لرستان ریزش‌های جوی را به وجود می‌آورد. اما در فصل تابستان حلقه بادهای غربی کاهش یافته و جبهه قطبی به طرف عرض‌های بالاتر عقب‌نشینی می‌کند که به این ترتیب از تعداد سیلیکون‌ها و توده‌های گرم و مرطوب مدیترانه و اقیانوس اطلس به شدت کاسته شده که نتیجه آن خشک شدن هوا است. اکثرا باد غربی در منطقه می‌وزد که این باد در انتقال گرد و خاک و آلودگی شهر و کارخانه به سمت جنوب شرق تاثیر مهمی دارد.

شهر معمولا بعدازظهرها با وزش باد روبرو شده که نتیجه آن تمیز شدن هوا است، اما بیشتر اوقات که بادی وجود ندارد، گرد و غبار کارخانه مانند ابری وسیع سطح شهر و در رود سزار مابین کوه‌های کله قندی و رنگینه را دربر می‌گیرد و حالت غبار آلود و مریض بر شهر حاکم می‌شود.

مردم‌شناسی
بنا به سرشماری سال ۱۳۹۵ دورود جمعیتی برابر با ۱۲۱٬۶۳۸ نفر‌ دارد که بعد از خرم‌آباد و بروجرد سومین شهر پرجمعیت استان لرستان محسوب می‌شود. مردم دورود به زبان لری صحبت می‌کنند. لری سیلاخوری، لری بختیاری و لری خرم‌آبادی از گویش‌های رایج مردم است.
زنان لر نیز از پارچه‌های رتگی در رنگ‌ها و طرح‌های شاد با سربندهای زیبا و رنگی استفاده می‌کنند. لباس زنان هم از قسمت‌های گوناگونی تشکیل شده که عبارتند از: جومه (نوعی پیراهن)، کلنجه (بالاپوش)، تره و گل ونی، کت، سرداری و شلوار.

کشاورزی و دام‌پروری
دام‌داری، کشاورزی و صنایع پایه‌های اقتصادی و صادراتی دورود را تشکیل می‌دهند. گندم، جو، تره بار، بنشن، گیاهان علوفه‌ای، سیب، انار، انگور، گلابی، زردآلو، آلبالو و گیلاس از محصولات کشاورزی این شهر هستند. رودخانه‌های اطراف، تامین‌کننده آب مورد نیاز برای کشت این محصولات است. دام‌داری از شغل‌های مهم و اصلی این منطقه بوده و محصولات و فرآورده‌های دامی از عمده صادرات این ناحیه به حساب می‌آید.

صنایع دستی
با توجه به پیشینه تاریخی غنی و تنوع قومیت‌های لرستان، صنایع دستی این استان در سه نوع متمایز عشایری، روستایی و شهری قرار دارد. اغلب صنایع دستی عشایری صرف خانوار شده و کمتر به بازار عرضه می‌شود. سیاه چادر، قالی و گلیم، هور، هور اسبو از صنایع دستی عشایر به شمار می‌رود. قالی، گلیم، رنگرزی و جاجیم بافی نیز صنایع دستی روستایی محسوب می‌شود. ورشو سازی نیز از دیگر صنایع دستی این دیار است.

سوغات
عسل، روغن حیوانی، شیرینی کاک، شیرینی آردی، نان ساجی، کلوچه‌ی بروجردی، سمنوی بروجرد و انواع حلوا از سوغات معروف استان لرستان به شمار می‌رود.

دیدنی‌های دورود
غار مرده‌ها، غار منو، غار وقت ساعت، آبشار ازنادر، دره نیگا، تالاب ازگن، بیشه پیرتو، بیشه لنج‌آباد، آبشار آبگرم، دریاچه گهر، پریز کوه، کوه قارون، دشت لاله‌های واژگون رزستان دورود، آبشار دره اسپر و آبشار پوران از جاذبه‌های زیبای این شهر هستند.