خیابانی از جام
ملتهای 96 برای فوتبالدوستان ایران به چهره ای شناخته شده بدل شد. وی در
آن جام ملتها تا قبل از بازی ایران – کره جنوبی، هنوز همان مرد خجالتی و
محجوب روزهای آغاز کارش در تلویزیون بود. فقط بازی را گزارش می کرد و پس
از بازی هم در برابر مفسر برنامه اظهار فضل نمی کرد. نجیبانه سئوال می
پرسید و جواب می شنید.
اما پس از پیروزی 6 بر 2 ایران در برابر
کره جنوبی، یخ خیابانی هم شکست. با فتح الفتوح تیم ملی ایران، آتشفشان
میهن پرستی خیابانی هم فوران کرد و از آن پس رفتار و گفتارش در برابر
دوربین سیما تغییر کرد. از آن هنگام به بعد، دیگر خیابانی ای دیگر را در
تلویزیون دیدیم. گزارش تاریخی بازی ایران – استرالیا هم مزید بر علت شد که
جواد آقا در تلویزیون بیش از پیش احساس راحتی کند.
خلاصه اینکه
به تدریج جواد خیابانی خجالتی بودن و گزارشگری صرف را کنار گذاشت چرا که
اکنون تلویزیون " خانه " او بود و او می توانست در حین بازی هر جور که می
خواهد گزارش کند و در حین گزارش هر چه که دوست دارد بگوید. یعنی خیابانی
مقید بودن به ظوابط یک گزارش حرفه ای و خوب را کنار گذاشت و بر پایه اهواء
خویش هر چه که می خواست می گفت.
ادامه این مطلب را در عصر ایران ورزشی بخوانید.