گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي صبح امروز

رسالت
«رقابت هاي سياسي و مسأله استقلال ايران» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم صالح اسكندري است كه در آن مي‌خوانيد:
تاريخ صد ساله رقابت سياسي در ايران مملو از مداخلات خارجي است. قبل از مشروطه فراموش خانه، مجمع آدميت ميرزا ملکم خان و انجمن مخفي و بعد از نهضت مشروطه از احزابي چون اجتماعيون عاميون و اعتداليون گرفته تا حزب توده و حزب کمونيست ايران و... اغلب پيوندهاي مستمر و غير قابل انکاري با بيگانگان داشته اند.
تاريخ صد ساله رقابت سياسي در ايران مملو از مداخلات خارجي است. قبل از مشروطه فراموش خانه، مجمع آدميت ميرزا ملکم خان و انجمن مخفي و بعد از نهضت مشروطه از احزابي چون اجتماعيون عاميون و اعتداليون گرفته تا حزب توده و حزب کمونيست ايران و... اغلب پيوندهاي مستمر و غير قابل انکاري با بيگانگان داشته اند.


اعتماد
«از پاکدشت تا قيامدشت» عنوان يادداشت روز روزنامه اعتماد به قلم جعفر گلابي است كه در آن مي‌خوانيد:
چند سال پيش وقتي ماجراي تلخ پاکدشت پيش آمد که در آن فردي 28 کودک معصوم را پس از تجاوز به قتل رسانده بود رئيس جمهور وقت آقاي خاتمي و رئيس دادگستري استان تهران آقاي عليزاده قريب به مضمون گفتند اگر بر اثر اين حادثه ما مسوولان استعفا دهيم سزا است. البته با اينکه آن ماجرا وجدان جامعه را جريحه دار کرد و بحث ها و اظهار نظرهاي مفصلي را برانگيخت، شنيده نشد که مسوولي استعفا دهد و عاقبت هم سهل انگاران منطقه و مسوولان مستقيم به شماتت عملي و علني گرفتار نيامدند.


كيهان
«نمايش در سالن خالي!» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم حميد اميدي است كه در آن مي‌خوانيد:
«فتنه پس از انتخابات يك آزمون براي تمايز حق و باطل بود. بنده نيز از هواداران ميرحسين موسوي بودم، چون مي پنداشتم كه او يك انقلابي و خط امامي است. اما پس از برگزاري انتخابات متوجه شدم كه وي طمع قدرت دارد و نسبت به آرمان هاي انقلاب و خط امام بي تعهد است.»
«13 ميليون رايي كه به موسوي داديم به خاطر شعارهاي قانونگرايي و هم چنين به خاطر اعتقادات اسلامي بود. روز به روز و با حذف شعارهاي اسلامي و بي اعتنايي به قانون و بلند كردن چماق توسط طرفداران وي، ديديم كه حاميان ايشان در 13 آبان به كمتر از 3 هزار نفر تقليل يافت. به نظر بنده، مردم ماهيت آنها را درك كرده اند. ديگر خيلي به آنها نپردازيد و پيگير ساير مشكلات مردم باشيد.»


جمهوري اسلامي
«مسكو در جايگاه تهديد كننده» عنوان سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد:
در ديدارهاي حاشيه اي در اجلاس سالانه سازمان همكاريهاي اقتصادي آسيا و اقيانوس آرام (اپك ) در سنگاپور از متن آن اهميت بيشتري يافته است . ديمتري مدودف و باراك اوباما روساي جمهور روسيه و آمريكا در حاشيه اين اجلاس ديدار و مذاكره كرده اند. اگر چه قرار بود محور اصلي مذاكرات فيمابين بر محور تجديد پيمان هسته اي « استارت » استوار باشد اما طرفين در خصوص نحوه تعامل با ايران هم رايزني داشته اند. پيش از اين قرار بود آمريكا در اين ديدار سعي كند همكاري روسيه را درباره نحوه تعامل با ايران در خصوص پرونده هسته اي ايران جلب نمايد و مواضع مسكو را به واشنگتن بيش از گذشته هماهنگ سازد لكن از روند مذاكرات و انعكاس آن مي توان دريافت كه تلاش اوباما بيهوده بوده و نه تنها مسكو نيازي به تشويق و تحريك عليه ايران نداشته بلكه خود نيز در اين مسير حركت مي كرده است !

مردم سالاري
«برون رفت سياسي با حرکت به سوي بازي برد - برد» عنوان يادداشت روز روزنامه مردم سالاري به قلم فروزان آصف نخعي است كه در آن مي‌خوانيد:
تاريخ داراي زوايايي است که همواره براي نسل هاي بعدي درس آموز بوده، به همين دليل است که قرآن توصيه اش اين است که براي عبرت گيري، مومنان ومسلمانان بايد به تاريخ رجوع کنند. اما آن چه براي ما مي تواند درس آموز باشد، مسايلي است که درماجراي حکم تحريم تنباکوي ميرزاي شيرازي درايران به وجود آمد. ازجمله کارهايي که دربرابر حکم تحريم تنباکو انجام شد، حرکت امين السلطان وکمپاني رژي، جعلي وانمود کردن آن و از اين طريق خنثي کردن حکم مذکور بود. ابراهيم تيموري درکتاب تحريم تنباکو به اين واقعه اشاره مي کند ومي نويسد امين السلطان وکمپاني رژي يک عده از روحاني نمايان را اجير کردند تا درميان مردم اعلام کنند اين حکم جعلي است از اين رو حاج محمدکاظم ملک التجار را منشا جعل حکم معرفي و او را به قزوين تبعيد کردند.


حيات نو
«سنگلاخ؛ حاصلى ندارد» عنوان يادداشت روز روزنامه حيات نو به قلم محمد احصايي است كه در آن مي‌خوانيد:
«واگذارى انتخاب رياست فرهنگستان‌ها به رئيس دولت، چه عواقبى را به دنبال دارد» اين پرسشى است که خواه ناخواه دغدغه زيادى را براى هنرمندان به دنبال دارد. به نظرم نمى‌توان درباره عواقب واگذارى اين مسئوليت به رئيس جمهور در اين مرحله چيزى گفت يا صراحتا اظهارنظر کرد که اساسا اين کار درست است يا نه. چراکه عواقب اين امر بستگى به آن دارد که چه کسى براى رياست فرهنگستان انتخاب شود.؟!
آنچه که به طور يقين مى‌توان درباره‌اش سخن گفت اين است که نفس اين عمل به وسيله دولت کار درستى نيست. فارغ از پيامدها؛ اين اقدام از اساس سوءتفاهم برانگيز و آفت‌زاست چراکه براى انتخاب رياست فرهنگستان همواره نکاتى مورد تاکيد است که مجمع عمومى در انتخابشان اتفاقا بر اين موارد دقت دارند و باتوجه به اين نکات که بر سرلوحه اهدافشان قرار دارد، گام برمى دارند.


دنياي اقتصاد
«راز سياست‌ ژله‌اي روسيه» عنوان سرمقاله ي روزنامه دنياي اقتصاد به قلم محمود صدري است كه در آن مي‌خوانيد:
سرپيچي روسيه از تعهدات خود به ايران در زمينه ساخت نيروگاه‌ هسته‌اي، ديگر به داستاني كهنه، تكراري و كسالت‌آور تبديل شده است.
سال‌ها است كه رهبران مسكو موعد تحويل نيروگاه را تمديد مي‌كنند و مسوولان ايراني تهديد مي‌كنند كه اين آخرين فرصت است و چند ماه ديگر دوباره داستان از نو نوشته مي‌شود. حالا به اين داستان موضوع ديگري هم اضافه شده و روسيه از تحويل موشك‌هاي اس300 برخلاف توافق‌هاي قبلي خودداري مي‌كند.


آفرينش
«هجرت سرمايه‌هاي اقتصادي و انساني» عنوان سرمقاله روزنامه آفرينش به قلم علي رمضاني است كه در آن مي‌خوانيد:
در دنياي امروزه و با توجه به گسترش ارتباطات و فرايند جهاني شدن ، هر چند پديده مهاجرت امري عيني به شمار مي رود اما زماني که اين امر به صورتي که يک سويه و يک طرفه انجام مي شود حاوي آثار و پيامدهاي بسياري بر دو کشور مبدا و مقصد است . در اين راستا مراد ما سيل گريزان سرمايه داران و نخبگان فکري ، علمي و اقتصادي از کشور به کشورهاي منطقه يا قاره هاي ديگر است.
مهاجرت زماني که به شکل حاد در مي آيد لقب فرار به خود مي گيرد چه اين حرکت به صورت فرار سرمايه و سرمايه داران و سرمايه گزاران مي باشد چه به صورت فرار مغزها ، آنچه مهم است تاثيرات نامطلوب و مضر بر اقتصاد ، جامع ، فرهنگ و سياست کشور است هر چند به نظر مي رسد سالهاست که ايرانيان با چنين پديده اي خو کرده اند اما تنها نگريستن و تاسف خوردن و ادامه ي اين پديده شوم و ويرانگر نه چاره کار ايرانيان است نه دولت و مقامات آن.


جوان
«دروغ و دروغگويان» عنوان يادداشت روز روزنامه جوان به قلم اباذر آذربون است كه در آن مي‌خوانيد:
شکي نيست که دروغ گفتن امري مذموم و ناپسند است. اين نکته نيازي به توضيح و آموزش ندارد زيرا در جامعه ايراني، نخستين گام آموزش چنين نکاتي به کودکان است تا در بزرگسالي از خصلت خوب راستگويي و صداقت خود و اطرافيانشان بهره‌مند شوند. هر چند در اين نوشتار حقوقي درصدد تبيين يک مبحث اخلاقي نيستم اما لازم است تا پشتوانه‌هاي اخلاقي حکم دروغگويي در قانون مرور شود بلکه برخي از افراد بيشتر به خود بيايند.

در اوضاع و احوال کنوني دروغ گفتن در عالم سياست جزء لاينفک کلام برخي از اشخاص شده به نحوي که شنونده يا خواننده مطالب مورد نظر شک مي‌کند که آيا حکم شرعي دروغ گفتن از حرام به واجب تغيير يافته که اينقدر راحت و بدون دغدغه اين مطالب ارائه مي‌شود يا اينکه قضيه ديگري است و برخي اشخاص اساساً حساب و کتاب عالم آخرت را فراموش کرده‌اند.


گسترش
«جابه‌جايي مديران صنعت از واقعيت تا دستاويز رسانه‌اي» عنوان سرمقاله روزنامه گسترش است كه در آن مي‌خوانيد:
در آغاز اين هفته، قرار بود مراسم توديع و معارفه روساي قديم و جديد سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران (‌ايدرو‌) برگزار شود‌.
پيش از برگزاري اين مراسم‌، فضاي رسانه‌اي آکنده از اخبار ضد و نقيض شد. برخي معتقد بودند قلعه‌باني ماندني است و كسي نمي‌تواند وي را تغيير دهد و برخي مي‌گفتند قلعه‌باني مي‌رود و هدايت نمي‌آيد. برخي رسانه‌ها هم شايعه به راه انداختند كه درباره جابه‌جايي قلعه‌باني اختلافي بين مديران ارشد در كشور وجود دارد و وزير صنايع تصميم‌گيرنده اصلي براي اين جابه‌جايي نيست. اين موضوع از سوي برخي افراد سياسي فعال در صنعت نيز با طرح موضوعاتي نظير اين كه مقام‌هاي ارشد كشور از اين يا آن حمايت مي‌كنند، تشديد شد.